Decreto 29/2006, do 16 de febreiro, polo que se suspende a vixencia das normas subsidiarias de planeamento municipal de Sada e se aproba a ordenación urbanística provisional ata a entrada en vigor do novo planeamento.
| Sección | III. Outras Disposicións |
| Emisor | CONSELLERÍA DE POLÍTICA TERRITORIAL, OBRAS PÚBLICAS E TRANSPORTES |
| Rango de Ley | Decreto |
-
No termo municipal de Sada o instrumento de planeamento urbanístico actualmente vixente son as normas subsidiarias de planeamento municipal, aprobadas definitivamente polo Pleno da Corporación en sesión do 10 de xaneiro de 1997, que son consecuencia da revisión das anteriores normas subsidiarias de planeamento municipal aprobadas definitivamente pola Comisión Provincial de Urbanismo da Coruña no 21 de febreiro de 1989.
As vixentes normas subsidiarias de planeamento foron elaboradas segundo o establecido na Lei 11/1985, do 22 de agosto, de adaptación da do solo a Galicia, e aprobadas definitivamente polo Concello de Sada en réxime de competencia delegada ao abeiro da Lei 7/1995, do 29 de xuño, de delegación e distribución de competencias en materia de urbanismo, sendo o titular da competencia a comunidade autónoma segundo o disposto no artigo 27.3º do Estatuto de autonomía de Galicia e a lexislación urbanística autonómica. En exercicio das súas competencias, a Consellería de Política Territorial, Obras Públicas e Vivenda, emitiu os informes preceptivos no do 29 de novembro de 1995, antes da aprobación inicial, e nas datas 31 de xullo e 20 de novembro de 1996, antes da aprobación definitiva.
A aprobación definitiva foi publicada no BOP número 26, do 1 de febreiro de 1997, xunto cos tomos de normas urbanísticas I e II, o «catálogo complementario de bens culturais, naturais e paisaxísticos suxeitos a protección» e o «estudo do sistema de núcleos», omitíndose, no entanto, a publicación do tomo correspondente ás normas reguladoras de usos e tramitación.
Segundo consta na certificación do acordo de aprobación definitiva a documentación que integra a «Revisión das normas subsidiarias de planeamento municipal» consta de memoria, estudo do medio rural, proceso de participación pública, anexo de correccións (elaborado para dar cumprimento ao informe autonómico do 31 de xullo de 1996), normas urbanísticas tomos I e II, normas de uso e tramitación e documentación gráfica.
No texto normativo publicado sinálase expresamente que a aprobación definitiva foi acordada de conformidade co informe favorable da Consellería de Política Territorial, Obras Públicas e Vivenda, o que implica que deben entenderse aprobadas coas condicións derivadas dos informes autonómicos.
As normas subsidiarias de 1997 foron obxecto de posteriores modificacións tramitadas polo Concello
de Sada. Non obstante, non se den cumprimento á condición establecida para a súa entrada en vigor, segundo o disposto no artigo 48 da Lei 1/1997, do solo de Galicia, e o artigo 8 d) da Lei 7/1995, de delegación e distribución de competencias en materia de urbanismo, entón vixentes.
-
As normas subsidiarias de planeamento de 1997 manteñen o modelo de asentamento da poboación das anteriores normas subsidiarias de planeamento de 1989, que se estrutura nun único núcleo urbano constituído pola vila de Sada-Fontán (con 2.811 vivendas) e 52 núcleos rurais con 2.209 vivendas e unha media de 42 vivendas por núcleo.
Dentro da delimitación do solo urbano de Sada-Fontán incluíronse os tecidos históricos de ambos os dous núcleos, os terreos comprendidos entre ambos, os núcleos rurais de Riovao, Pazos e Sada de Arriba e outros terreos próximos. No entanto, na clasificación de solo urbano foron incluídos ámbitos que non reúnen os requisitos legalmente establecidos no artigo 10 do texto refundido da Lei sobre réxime do solo e ordenación urbana de 1992, entón vixente, nin no artigo 11 da Lei 9/2002, do 30 de decembro, que non están integrados na trama urbana existente, non dispoñen dos servizos urbanísticos adecuados para servir á edificación existente e á permitida polo planeamento ou, dispondo dalgún deles, nin están comprendidos en áreas ocupadas pola edificación, como mínimo nas dúas terceiras partes dos espazos aptos para ela, segundo a ordenación establecida nas normas subsidiarias; este é o caso dos terreos situados ao noroeste de Fontán, respecto dos cales nos informes autonómicos do 31 de xullo e 20 de novembro de 1996 xa se sinalaba a improcedencia da súa clasificación, así como aqueles ámbitos que as anteriores normas subsidiarias de 1989 clasificaban como solo apto para urbanizar e foron reclasificados en urbanos sen a previa transformación urbanística mediante a aprobación e execución do preceptivo plan parcial.
Asemade, as vixentes normas subsidiarias non distinguen entre o solo urbano consolidado e o non consolidado e unha parte significativa dos terreos que se clasificaron como solo urbano non reúnen as condicións establecidas no artigo 12 a) da Lei 9/2002; no réxime do solo urbano non consolidado deben incluírse non só os ámbitos das unidades de execución delimitadas, senón tamén os terreos en que son necesarias obras de urbanización ou actuacións de reforma interior ou renovación urbana, ou obtención de novas dotacións urbanísticas ou xusta distribución de cargas e beneficios entre os propietarios, os ámbitos sobre os cales o planeamento urbanístico ten prevista unha ordenación substancialmente diferente da realmente preexistente e os ámbitos en que a ordenación detallada se realice mediante plan especial de reforma interior ou mediante estudo de detalle.
En todo caso, a ordenación urbanística establecida nas normas subsidiarias de planeamento de 1997 implicou o aumento da superficie de solo urbano e o desmesurado crecemento dos núcleos rurais, así como o incremento xeneralizado da densidade e da edificabilidade residencial respecto da existente, con edificabilidades en unidades de execución delimitadas que chegan ata os 3,76 m/m, moi superior aos límites de sustentabilidade establecidos no artigo 46 da Lei 9/2002, do 30 de decembro. Como consecuencia desta ordenación e da interpretación e aplicación que dela fai o Concello de Sada, a capacidade máxima residencial permitirá multiplicar por dez o número de vivendas existentes no termo municipal.
Este aumento da edificabilidade contrasta coa imprevisión ou insuficiencia das infraestruturas, zonas verdes e equipamentos públicos para atender adecuadamente as necesidades que derivan da capacidade residencial resultante do plan, que están moi por baixo dos estándares mínimos de calidade de vida e cohesión social establecidos no artigo 47 da Lei 9/2002, e coa ausencia de previsións de solo cualificado para atender as demandas de vivenda suxeita a algún réxime de protección pública (artigo 55.3º da Lei 9/2002, do 30 de decembro).
E así, aínda que o paseo marítimo constitúe unha importante zona verde, o conxunto dos espazos destinados a zonas verdes nas normas subsidiarias de planeamento non cumpren a reserva mínima legalmente establecida e, en numerosos casos, son zonas marxinais ou residuais que, polas súas reducidas dimensións ou polo forte desnivel dos terreos, non cumpren a súa función de áreas de recreo, descanso e expansión da poboación.
Esta insuficiencia foi agravada pola xestión urbanística municipal que está a aplicar o réxime do solo urbano consolidado a terreos que non reúnen as condicións legalmente establecidas, outorga licenzas para edificar no ámbito dos núcleos que superaron os indicadores para a redacción do plan especial de protección, rehabilitación e mellora do medio rural e, incluso, desafectou varios espazos previstos para dotacións públicas.
Asemade, debe terse en conta que xa transcorreron amplamente os prazos establecidos no artigo 7 das normas subsidiarias de planeamento municipal para a execución do planeamento e para edificar en solo urbano e en solo apto para urbanizar.
-
De conformidade coa Lei 11/1985, de adaptación da do solo a Galicia, as vixentes normas subsidiarias de planeamento de 1997 delimitan o ámbito dos núcleos rurais de poboación e, dentro do seu perímetro, diferencian entre o solo urbano -que comprende os ámbitos regulados polas ordenanzas 9 (de edificación agrupada), 10 (de edificación extensiva) e 11 (de núcleo de poboación de recente creación)-, e o solo non urbanizable que se regula pola ordenanza 12 (de núcleos rurais tradicionais). Os núcleos delimitados son os mesmos núcleos rurais tradicionais preexistentes das normas subsidiarias de 1989,
que se amplían apoiándose nos principais corredores do municipio.
No entanto, algunhas determinacións das ordenanzas 9, 10 e 11 non son congruentes coa natureza e tipoloxía características propias dos núcleos rurais e están a producir efectos indesexables que é urxente atallar.
Así, no artigo 33 da normativa publicada establécese que o uso principal é o residencial de vivenda familiar, nas súas categorías 1ª a), b) e 2ª; pero a regulación destas categorías non se contén na normativa publicada senón na regulación de usos e tramitación que nunca foi publicada. En concreto, a regulación do uso residencial en categoría 2ª implica a introdución da tipoloxía de edificación colectiva de vivendas en pisos que resulta incongruente coa natureza e características propias dos asentamentos rurais e coa memoria das normas subsidiarias vixentes en que se sinala expresamente que «... o crecemento experimentado nas últimas décadas non danou as características ambientais do municipio, por ser un crecemento de baixa densidade en vivendas unifamiliares illadas que se adaptan e mimetizan co medio, manifestando unha harmonía exemplar entre o medio físico e o parque inmobiliario».
En efecto, o Concello de Sada, modificando o seu criterio interpretativo anterior, ven considerando que a totalidade dos terreos incluídos na delimitación do solo de núcleo rural, ordenanzas 9, 10 e 11, é solo urbano consolidado de licenza directa, outorgando licenzas para edificacións de tipoloxía urbana (bloques de vivendas colectivas), de dimensións desproporcionadas en relación coas edificacións existentes na contorna, sen aplicar o resto das determinacións contidas no artigo 33 da normativa urbanística, así; a fronte mínima da parcela, ao permitir a realización de varias vivendas na mesma parcela sen dispoñer cadansúa vivenda da fronte...
Para continuar leyendo
Solicita tu prueba