DECRETO 99/2012, do 16 de marzo, polo que se regulan os servizos sociais comunitarios e o seu financiamento.
| Sección | I. Disposicións Xerais |
| Emisor | CONSELLERÍA DE TRABALLO E BENESTAR |
| Rango de Ley | Decreto |
Preámbulo
En uso da competencia exclusiva que o artigo 27.23 do Estatuto de autonomía lle recoñece á Comunidade Autónoma galega, o Parlamento de Galicia aprobou a Lei 13/2008, do 3 de decembro, de servizos sociais de Galicia, que define e regula o sistema galego de servizos sociais como servizo público, destinado a garantir a igualdade de oportunidades no acceso á calidade de vida e á participación social de toda a poboación, mediante intervencións que permitan o logro dos obxectivos estratéxicos do sistema. A propia lei, que foi o resultado dun amplo proceso de participación e dos traballos realizados no marco do diálogo social de Galicia, no seu artigo 3, concreta eses obxectivos, que perfilan o ámbito propio dos servizos sociais: facilitar recursos e itinerarios de inclusión social, garantir a autonomía persoal das persoas dependentes, brindar protección e oportunidades sociais e educativas aos menores, facilitar a conciliación da vida laboral e familiar e, en xeral, ademais, previr a aparición de situacións de exclusión, dependencia, desigualdade ou desprotección dos máis vulnerables.
Así mesmo, a Lei 39/2006, do 14 de decembro, de promoción da autonomía persoal e atención ás persoas en situación de dependencia, configura, no seu título I, o sistema para a autonomía e atención á dependencia como «unha rede de utilización pública que integra, de forma coordinada, centros e servizos, públicos e privados», regula as prestacións do sistema e prevé un catálogo de servizos que, de acordo co seu artigo 3, se deben integrar nos sistemas de servizos sociais das comunidades autónomas, no ámbito das competencias que teñen asumidas.
A Lei 13/2008, de servizos sociais de Galicia, estrutura o sistema galego de servizos sociais en forma de rede, en dous niveis de actuación, comunitaria e especializada, e con carácter xeral correspóndelles aos concellos a competencia na creación e xestión dos servizos sociais comunitarios. Estes, pola súa vez, diferéncianse en dous subniveis: servizos sociais comunitarios básicos e servizos sociais comunitarios específicos, sendo os primeiros unha exixencia universal para a Administración local galega e un elemento clave para garantir o acceso ao sistema galego de servizos sociais. Nese nivel básico cómpre salientar o importante grao de implantación logrado en Galicia por varios programas e servizos fortemente consolidados, tales como os ata agora denominados de información e orientación, de axuda no fogar e de educación familiar. O segundo dos citados, ademais, recentemente reforzado a partir da súa catalogación como recurso incluído dentro do sistema de atención á dependencia que establece a citada Lei 39/2006, do 14 de decembro, lei que identifica un conxunto de servizos e prestacións que, posteriormente, a Lei 13/2008, de servizos sociais de Galicia, integra como parte nuclear do sistema galego de servizos sociais.
O desenvolvemento dos servizos sociais experimentado en Galicia no último decenio foi clave, pola súa vez, na configuración normativa dos que a Lei 13/2008 identifica e define como servizos sociais comunitarios específicos. Estes servizos, tamén de proximidade e de competencia local, enfocados a colectivos afectados por determinadas problemáticas, foron facéndose realidade na aparición de centros de natureza local e comunitaria, pero centrados nesas necesidades específicas. Centros de día, albergues, ludotecas, etc., así como servizos e programas específicos de intervención adaptados a diversas situacións e colectivos, foron completando e enriquecendo a rede de servizos sociais comunitarios. A este respecto, de conformidade co disposto no artigo 64 da Lei 13/2008, correspóndelle á Xunta de Galicia promover unha efectiva coordinación e cooperación cos concellos, co fin de asegurar a calidade e cobertura equilibrada dos servizos sociais en todo o territorio, especialmente no que atinxe á creación e ao mantemento de servizos sociais comunitarios específicos, promovendo para estes efectos fórmulas de colaboración interadministrativa.
Este decreto, así mesmo, adáptase ao marco normativo derivado da Directiva 2006/123/CE do Parlamento Europeo e do Consello, relativa aos servizos no mercado interior, e á Lei estatal 17/2009, do 23 de novembro, sobre o libre acceso ás actividades de servizos e ao seu exercicio, que efectúa a transposición da dita directiva ao ordenamento xurídico español. Nese sentido cómpre indicar que se mantén o réxime de autorización, como garantía necesaria para a prestación dos servizos sociais regulados, fundamentada en razóns de interese público e na protección de intereses e dereitos das persoas destinatarias das intervencións sociais realizadas nos servizos sociais comunitarios, acolléndose á excepción de aplicación estipulada no artigo 2, letra j) da dita lei, que expresamente cita os «servizos sociais relativos a atención á infancia e a familias e persoas temporal ou permanentemente necesitadas, provistos directamente polas administracións públicas ou por prestadores privados na medida en que os ditos servizos se presten en virtude de acordo, concerto ou convenio coa dita Administración».
A súa natureza de servizo público e o interese público determinante para o mantemento dun réxime de autorización administrativa sobre a prestación privada...
Para continuar leyendo
Solicita tu prueba