Decreto 329/2005, do 28 de xullo, polo que se regulan os centros de menores e os centros de atención á infancia.
| Sección | I. Disposicións Xerais |
| Emisor | CONSELLERÍA DE FAMILIA, XUVENTUDE, DEPORTE E VOLUNTARIADO |
| Rango de Ley | Decreto |
A Comunidade Autónoma de Galicia ten competencia exclusiva en materia de asistencia social consonte o disposto no artigo 27.23º do seu Estatuto de autonomía. Con base na referida atribución competencial, aprobouse a Lei 4/1993, do 14 de abril, de servizos sociais (DOG nº 76, do 23 de abril) que ordena e regula os aspectos básicos dun sistema integrado de protección social. O seu artigo 26.3º recolle a competencia para a regulamentación dos centros e servizos, públicos e privados, con ou sen ánimo de lucro, que presten servizos sociais, establecendo as condicións para a súa apertura e funcionamento, modificación, capacitación do seu persoal e peche.
No exercicio desta competencia, aprobouse o Decreto 243/1995, do 28 de xullo, polo que se regula o réxime de autorización e acreditación de centros de servizos sociais, no que se establecen os requisitos xerais que deben cumprir os ditos centros para a súa creación, apertura e posta en funcionamento. A disposición derradeira primeira do referido decreto, faculta as consellerías de Sanidade e Servizos Sociais e de Familia, Muller e Xuventude para ditaren, no ámbito das súas competencias, cantas disposicións sexan precisas para o seu desenvolvemento e aplicación. Con data do 20 de marzo de 1996, publícase a Orde do 29 de febreiro de 1996 pola que se regulan os requisitos específicos que deben reunir os centros de menores e de atención á infancia.
A citada norma supuxo un importante paso na regulación e sistematización dos distintos tipos de servizos dirixidos á infancia, pero desde a súa entrada en vigor producíronse cambios sociais e normativos substanciais que fan precisa unha actualización desta normativa.
En efecto, por unha banda, a Lei 3/1997, do 9 de xuño, galega da familia, a infancia e da adolescencia (BOE nº 118, do 20 de xuño), establece unha serie de actuacións en materia de protección e asistencia á familia, á infancia e á adolescencia, regulando o acollemento residencial para aquelas situacións nas que exista risco ou desamparo e non poidan utilizarse outros recursos dentro do seo vertebrador da familia.
Ademais a demanda social de cambios substanciais no ámbito da protección e reforma do menor determinou a promulgación da Lei orgánica 5/2000, do 12 de xaneiro, reguladora da responsabilidade penal dos menores (BOE nº 11, do 13 de xaneiro). Na súa disposición derradeira sétima establece que as comunidades autónomas con competencia respecto da protección e reforma de menores, adaptarán
a súa normativa para a adecuada execución das funcións que lles outorga esta lei.
A consecución da salvagarda do interese superior do menor, trae consigo a necesidade de revisar e perfilar as tipoloxías e os requisitos específicos e organizativos dos centros de menores establecidos na antedita orde e que se atopan dentro da área competencial da Consellería de Familia, Xuventude, Deporte e Voluntariado consonte o Decreto 5/2005, do 13 de xaneiro, polo que se establece a súa estrutura orgánica.
Por outro lado, os núcleos familiares onde os dous proxenitores traballan fóra do fogar son cada vez máis numerosos, e a necesidade de conciliación da vida laboral e familiar das familias fixo que xurdiran novas tipoloxías de centros de atención á infancia respecto das recollidas na Orde do 29 de febreiro de 1996, modificada pola Orde de 6 de novembro de 2000, facendo precisa a súa actualización, propósito ao que responde este decreto.
Deste xeito regúlanse os requisitos comúns dos centros de atención á infancia e establécese a súa clasificación. Diferéncianse tres tipos de centros: escolas infantís 0-3, puntos de atención á primeira infancia e espazos infantís, establecéndose unha serie de requisitos materiais, arquitectónicos, funcionais e de persoal específicos para cada un deles.
Baixo a nova denominación de escolas infantís 0-3 regulánse os equipamentos que se corresponden cos anteriormente denominados centros de atención á primeira infancia, recollendo a sua dobre función educativa e asistencial, afondando en determinados requisitos e prestacións que tratan de ofrecer unha garantía de calidade e adaptarse ás novas necesidades de funcionamento.
Os puntos de atención á primeira infancia son unha nova figura de establecementos con vocación fundamentalmente asistencial e dirixido prioritariamente a aqueles concellos que pola súa baixa poboación infantil ou outras circunstancias socio-económicas non precisen dunha escola infantil 0-3, o mesmo tempo concíbense tamén como un instrumento de desenvolvemento rural polo que se priorizará a súa instalación nos concellos con este carácter.
Por último, créase a figura dos espazos infantís como establecementos de atención asistencial non continuada dirixido os nenos de 2 a 8 anos, cunha vocación de apoio ás familias na atención esporádica dos nenos dun xeito flexible e coas adecuadas garantías de seguridade e calidade.
Por outra banda, nesta norma tamén se definen e establecen os requisitos específicos dos servizos complementarios de atención á infancia, entendendo por tales os que serven de soporte a algún dos centros anteriores, tendo o carácter de actividade engadida á principal que aqueles desenvolvan. Estes servizos clasifícanse segundo os establecementos que lles dean soporte (servizos complementarios en escolas infantís 0-3, servizos complementarios en PAIS, servizos complementarios en espazos infantís) e segun
do a súa tipoloxía (servizos complementarios de atención e coidado en escolas infantís durante a xornada ordinaria e/ou ampliada do centro, servizos complementarios de atención e coidado fóra da xornada ordinaria do centro e servizos complementarios de comedor).
En virtude do exposto, e de acordo co ditame do Consello Consultivo de Galicia, e facendo uso das facultades que me confire o artigo 34.6º e 38 da Lei 1/1983, do 22 de febreiro, reguladora da Xunta e do seu presidente, modificada pola Lei 11/1988, do 20 de outubro, e logo de deliberación do Consello da xunta de Galicica na súa reunión do día vinte e oito de xullo de dous mil cinco,
DISPOÑO:
Capítulo I
Disposicións xerais
Este decreto ten por obxecto regular os requisitos específicos que deben reunir os centros de menores e de atención á infancia, así como ás prestacións mínimas que lles deben ofertar aos usuarios para que se autorice o seu funcionamento.
Todos os centros de menores e de atención á infancia deberán cumprir os requisitos xerais establecidos no artigo 7 do Decreto 243/1995, do 28 de xullo, así como os específicos que, de acordo coa súa tipoloxía, se establecen neste decreto.
Son centros de menores aqueles equipamentos destinados á atención de menores de idade que, de acordo coa normativa en vigor, estean en situación de risco, desamparo ou conflito social, e nos que se desenvolven con regularidade programas e actividades dirixidos a este sector da poboación.
Son centros residenciais de menores aqueles equipamentos creados pola iniciativa pública ou privada para facilitar unha atención especializada a aqueles menores que, por distintas circunstancias sociofamiliares, necesitan ser separados temporalmente do seu núcleo familiar ou internados baixo a aplicación de medidas xudiciais. Os centros deben reproducir as condicións de vida do menor da forma máis próxima á dunha familia normalizada, desde o formato da vivenda ata a súa atención integral e compensadora das súas deficiencias.
Son centros de atención de día aqueles equipamentos de carácter diúrno que lle proporcionan aos menores diversas atencións durante o día, prestando servizos complementarios de soporte e apoio ás familias e contribuíndo a paliar as súas carencias e a mellorar o seu proceso de normalización socio-familiar.
Son centros de atención á infancia aqueles equipamentos que, calquera que sexa a súa denomina
ción, organizan o coidado dos nenos/as no seo dun grupo co fin de contribuír ao seu benestar e ao seu proceso evolutivo, facilitando a conciliación da vida laboral e familiar das familias mediante a súa garda e custodia.
Para o seu funcionamento precisarán, en todo caso, dunha autorización administrativa que responda a algunha das tipoloxías establecidas neste decreto.
-
Para a obtención das autorizacións administrativas para a creación, construción ou modificación substancial dos centros regulados nesta norma, así como dos correspondentes permisos de inicio e cesamento de actividades neles, o...
Para continuar leyendo
Solicita tu prueba