DECRETO 142/2012, do 14 de xuño, polo que se establecen as normas de identificación e ordenación zoosanitaria dos animais equinos en Galicia.
| Sección | I. Disposicións Xerais |
| Emisor | Consellería do Medio Rural e do Mar |
| Rango de Ley | Decreto |
A Lei 8/2003, do 24 de abril, de sanidade animal, obriga ao rexistro de todas as explotacións gandeiras. O Real decreto 479/2004, do 26 de marzo, polo que se establece e regula o Rexistro Xeral das Explotacións Gandeiras desenvolve a prescrición legal e inclúe expresamente as explotacións equinas.
As bases do actual sistema de identificación individual dos cabalos quedou definida no Regulamento (CE) 504/2008, da Comisión, do 6 de xuño, polo que se aplican as directivas 90/426/CEE e 90/427/CEE no que se refire aos métodos de identificación dos équidos. Esta norma establece a utilización de transpondedores electrónicos como método xeral de identificación, aínda que permite aos Estados membros a utilización de marcas alternativas en certas condicións. Igualmente, a disposición comunitaria faculta as autoridades competentes dos Estados membros a eximir da obriga de identificación determinadas poboacións de équidos salvaxes que se manteñen confinadas en áreas definidas, mentres non as abandonen.
O Real decreto 1515/2009, do 2 de outubro, polo que se establece un sistema de identificación e rexistro dos animais da especie equina, modificado polo Real decreto 1701/2011, do 18 de novembro, sinala as condicións de aplicación da normativa comunitaria no Estado español e prescribe a marca auricular electrónica como a única alternativa autorizada na identificación de animais nados en explotacións de produción e reprodución cuxo obxectivo sexa a produción de équidos de abasto.
Con base no decreto estatal, co obxecto de ditar as disposicións particulares de execución do sistema de identificación e rexistro dos équidos na Comunidade Autónoma de Galicia, publicouse a Orde do 29 de marzo de 2010 pola que se establecen medidas en relación co sistema de identificación dos équidos na Comunidade Autónoma de Galicia.
O Real decreto 804/2011, do 10 de xuño, polo que se regula a ordenación zootécnica, sanitaria e de benestar animal das explotacións equinas e se establece o plan sanitario equino, establece con carácter básico o marco normativo da ordenación zoosanitaria das explotacións equinas en España e dita normas relativas ao rexistro de explotacións, á infraestrutura zootécnica e normas de sanidade e benestar animal. Nesta normativa estatal recóllense as directrices marcadas pola Lei 17/2009, do 23 de novembro, sobre o libre acceso ás actividades de servizos e o seu exercicio, polo que en consonancia con esta normativa, é necesario recoller neste decreto a posibilidade, segundo o tipo de explotación que se trate, da existencia dunha declaración responsable do titular de explotación ou ben da autorización expresa por parte da autoridade competente, como requisitos para o inicio da actividade nestas explotacións.
Con anterioridade a estas normas, publicarase o Decreto 268/2008, do 13 de novembro, polo que se establecen as normas que regulan o rexistro e identificación dos animais equinos, as medidas básicas para a ordenación zootécnica e sanitaria das explotacións equinas, as paradas de sementais equinos con servizo a terceiras persoas e se crea o Rexistro Galego de Explotacións Equinas. Esta disposición quedou en moitos aspectos superada pola normativa básica estatal posterior. Precisa, por tanto, dunha ampla revisión que aconsella, por razóns de seguridade xurídica, optar pola derrogación da norma e ditar un novo decreto de aplicación en Galicia que integre nun único documento o marco dispositivo comunitario e estatal que, ademais, facilite a comprensión do texto por parte dos destinatarios da norma.
Galicia conta cun sistema de explotación de cabalos en réxime de liberdade que, pola súa dimensión e dispersión, non ten parangón noutros puntos do Estado. Varios aspectos deben ser recollidos para o seu tratamento.
En primeiro termo, só unha pequena parte destes cabalos de monte carecen de propietario. O feito da propiedade efectiva sobre os animais elimina de facto a súa condición de fauna silvestre, entendida esta como un ben natural de dominio público. Esta realidade non é contraditoria coa vida en liberdade dos animais en hábitats de extensión limitada, en xeral baixo o control de asociacións de gandeiros que en moitos casos levan anos a traballar na conservación desta secular forma de explotación. As súas importantes implicacións ambientais, sociais, culturais, históricas, turísticas e patrimoniais xustifican a súa conservación e a protección dos cabalos fronte a prácticas incompatibles co benestar animal.
Por outra parte, son igualmente manifestas as múltiples incursións dos cabalos en estradas, poboacións ou propiedades públicas e privadas provocando danos a terceiros ou poñendo en perigo a seguridade viaria. De feito, non se constata a existencia en Galicia de áreas poboadas por cabalos xeograficamente illadas.
Resulta, por fin, innegable que boa parte do territorio sobre o que se asentan as eguadas é monte que, en ocasións, non pertence aos propietarios dos animais. Cómpre, por tanto, definir unha base normativa que estableza as condicións de convivencia entre os lexítimos propietarios das terras e os gandeiros que as utilizan ou pretenden utilizar.
Con estas premisas, non resulta adecuado establecer unha excepción á obriga de identificación dos équidos que viven en liberdade nos montes de Galicia. Antes ben, convén buscar un ordenamento equilibrado entre o interese xeral de conservación dos cabalos como elemento diferencial de Galicia e os intereses particulares das distintas partes implicadas: gandeiros, comunidades de montes, propietarios de superficies agrícolas e forestais e cidadanía en xeral.
O Estatuto de autonomía de Galicia establece no seu título II as competencias da Comunidade. Segundo o seu artigo 30.3º, correspóndelle á Comunidade Autónoma galega a competencia exclusiva en materia de agricultura e gandaría, de acordo coas bases e a ordenación da actuación económica xeral e a política monetaria do Estado, nos termos do disposto nos artigos 38, 131, 149.1º, 11 e 13 da Constitución.
En consecuencia, no uso das atribucións concedidas pola Lei 1/1983, do 22 de febreiro, reguladora da Xunta e da súa Presidencia, por proposta da conselleira do Medio Rural e do Mar, de acordo co ditame do Consello Consultivo de Galicia, e logo de deliberación do Consello da Xunta de Galicia na súa reunión do catorce de xuño de dous mil doce,
DISPOÑO:
Capítulo IDisposicións xerais
O obxecto deste decreto é o seguinte:
-
Regulamentar o desenvolvemento da aplicación en Galicia das medidas básicas para a ordenación zootécnica e sanitaria das explotacións equinas.
-
Crear o Rexistro Galego de Explotacións Equinas.
-
Establecer o réxime dos pastos de uso en común.
-
Establecer e regular o sistema obrigatorio de identificación individual dos équidos e o seu rexistro.
-
Regular o control e a comunicación de movementos de équidos.
-
Regular as bases de administración e réxime dos équidos mostrencos.
-
Ditar as normas de aplicación ás paradas de sementais equinos con servizo a terceiras persoas.
As disposicións contidas no presente decreto son de aplicación para todos os équidos e as explotacións equinas radicadas no ámbito territorial da Comunidade Autónoma de Galicia. Así mesmo, será de aplicación para équidos cuxa estancia temporal na Comunidade Autónoma de Galicia supere o período de tres meses.
-
Para os efectos deste decreto, serán de aplicación as definicións contidas na Lei 8/2003, do 24 de abril, de sanidade animal, no Real decreto 479/2004, do 26 de marzo, polo que se establece e regula o Rexistro Xeral de Explotacións Gandeiras (REGA), no Real decreto 1515/2009, do 2 de outubro, polo que se establece un sistema de identificación e rexistro dos animais da especie equina, e no Real decreto 804/2011, do 10 de xuño, polo que se regula a ordenación...
Para continuar leyendo
Solicita tu prueba