DECRETO 330/1999, do 9 de decembro, polo que se establecen as unidades mínimas de cultivo para o territorio da Comunidade Autónoma de Galicia.
| Sección | III. Outras Disposicións |
| Emisor | CONSELLERÍA DE AGRICULTURA, GANDERÍA E POLÍTICA AGROALIMENTARIA |
| Rango de Ley | Decreto |
A Lei 19/1995, do 4 de xullo, de modernización das explotacións agrarias, establece que lles corresponde ás comunidades autónomas determina-la extensión da unidade mínima de cultivo para sequeiro e para regadío nos distintos municipios, zonas ou comarcas do seu ámbito territorial, entendendo por unidade mínima de cultivo a superficie suficiente que debe ter un predio rústico para que os labores fundamentais do seu cultivo, utilizando os medios normais e técnicos de producción, poidan levarse a cabo cun rendemento satisfactorio, tendo en conta as características socioeconómicas da agricultura na comarca ou zona.
Pola súa vez, e como criterio de referencia, o Real decreto 1093/1997, do 4 de xullo, polo que se aproban as normas complementarias do regulamento para a execución da Lei hipotecaria sobre inscrición no rexistro da propiedade, de actos de natureza urbanística, establece o procedemento para a inscrición de actos de división ou segregación de predios inferiores á unidade mínima de cultivo, atribuíndolle á Administración agraria a competencia para dicta-lo o acordo pertinente sobre a nulidade do acto de segregación ou a apreciación das excepcións contidas na referida Lei 19/1995.
A Lei 1/1997, do 24 de marzo, do solo de Galicia, en relación ó solo rústico, establece que a parcela mínima edificable non será inferior á unidade mínima de cultivo establecida pola lexislación agraria para cada concello.
Por outra banda, a derrogación da Lei do 15 de xullo de 1954, sobre fixación de unidades mínimas de cultivo pola de reforma e desenvolvemento agrario, aprobada polo Decreto 118/1973, do 12 de xaneiro, así como a falla de desenvolvemento do artigo 43 deste último texto legal, conduciron á aplicación dunha orde do Ministerio de Agricultura do 27 de maio de 1958, asumida pola Comunidade Autónoma de Galicia mediante Instrucción 4/1985, do 23 de setembro, da Dirección Xeral de Urbanismo e Medio Ambiente, e polo tanto á inexistencia dunha disposición co axeitado rango normativo que regule e determine as superficies mínimas, tanto de sequeiro como de regadío, que permitan a obtención dun rendemento satisfactorio das explotacións agrarias utilizando os medios normais de producción, e que eviten o excesivo fraccionamento da terra, de particular importancia en Galicia debido, en moitas ocasións, ás pautas seguidas nos procesos de transmisión hereditaria dos predios rústicos, polo que é
necesario superar esta...
Para continuar leyendo
Solicita tu prueba